تشکل های سیاسی در گفتمان امام(ره)

تشکل ها و گروههای سیاسی در ساختار سیاسی مردم سالار، از جمله وی‍ژگی ها و عوامل موثر در ظهور و بقای آن به شمار می روند. از آنجا که مردم سالاری یکی از ارکان گفتمان و اندیشه سیاسی حضرت امام(س) محسوب می شود هیچ گاه مخالفتی با فعالیت آزادانه ی تشکل های سیاسی در چارچوب قانون اساسی و اصول، ارزش ها و مصالح حکومت اسلامی نمی نمایند. به طور کلی در نگرش ایشان امر سیاست و فعالیت های سیاسی منحصر به گروه، جناح، و یا صنف خاصی نیست و همه ی مردم حق مشارکت در تمامی امور سیاسی کشور را دارند مگر در مواردی که این فعالیت ها با مصالح اسلام و جامعه در تضاد باشد. حضرت امام(س) بر ضرورت ساماندهی سیاسی تأکید می گذارند و اصل تشکل و تحزب در نظام سیاسی را به عنوان یک حق و البته با شروط خاص آن پذیرفته اند. با این حال همواره این شائبه مطرح بوده که اساساّ و جود تشکل، تحزب و گروههای سیاسی با حکومت مبتنی بر ولایت فقیه در گفتمان سیاسی حضرت امام(س) ناسازگار است و ایشان هیچ اعتنا و وقعی برای این مهم قائل نبوده اند. همچنین همواره در نقد عملکرد تشکل ها و گروههای سیاسی نیز، انحراف از اندیشه ها و سیره ی عملی و نظری سیاسی حضرت امام(س) مطرح بوده است. حال نیاز اساسی و جدی است تا نگرشی دوباره بر مفهوم تشکل ها، گروهها، جناح ها، و احزاب سیاسی در اندیشه و گفتمان سیاسی حضرت امام(س) صورت پذیرد تا علاوه بر پاسخگویی به شائبه های موجود در باب این مقولات، مختصات تشکل سیاسی مطلوب و اشکال منحرف آن در نظام اسلامی تبیین گردد و همچنین آن بخش از زوایای اندیشه های حضرت امام(س) درباره سامان سیاسی که تا کنون مغفول مانده است باز نمایی گردد تا برای سیاستگذاران و برنامه ریزان این عرصه راهنما و ضوابط مطلوب به دست داده شود.